"Αυθεντική περιγραφή για την διατροφή των Σαντορινιών στα τέλη του 17ου αιώνα"
Όλοι μας γνωρίζουμε σήμερα τα περίφημα τοπικά προϊόντα της Σαντορίνης όπως τη φάβα, τις ντομάτες, το κρασί κ.ά. που σαν πραγματικά διαμάντια έρχονται να προστεθούν στην συνολική εικόνα της Σαντορίνης που την καθιστούν σήμερα το πρώτο τουριστικό νησί της Ευρώπης και τέταρτο παγκοσμίως.
Αυτά τα προϊόντα καθώς και άλλα καταναλίσκονταν στη Σαντορίνη εδώ και χρόνια. Τη δυνατότητα να γνωρίζουμε τι ακριβώς έτρωγαν οι κάτοικοι του νησιού κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της και συγκεκριμένα την περίοδο από το 1650 μέχρι 1700 μας τη δίνει με κατατοπιστικό τρόπο ο Γάλλος ιερωμένος και περιηγητής "Francois Richard."
«Παρόλο που η επιφάνεια της γης είναι κατάξερη, σαν καμμένη, απορροφά τη νύχτα και συγκρατεί τόσο καλά την υγρασία, ώστε παράγει πολύ κριθάρι σε καλή ποιότητα, άφθονα φασόλια και "αρακά" που οι Ιταλοί ονομάζουν "favetta". Μαζεύουν επίσης κεχρί, σουσάμι, κολοκύθια, αγγούρια και πεπόνια πολύ χοντρά και ζουμερά χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη να τα ποτίσουν ή να τα σκεπάσουν, όπως γίνεται στη Γαλλία...
Κατσούνια: Τα πεπόνια έχουν το χαρακτηριστικό ότι βγαίνουν από το ίδιο βλαστάρι και τον ίδιο σπόρο που βγαίνουν και τα αγγούρια, τα οποία ονομάζουν "κατζούνια". Μόλις τα αγγούρια ωριμάσουν, γίνονται ωραία και γλυκά πεπόνια. Όσα έχουν τσιμπηθεί από τα πουλιά, ούτε μεγαλώνουν ούτε ωριμάζουν. Πάντως και αυτά τα τρώγουν χωρίς αλάτι, λάδι ή ξύδι...
Παξιμάδι: Το συνηθέστερο φαγητό των Σαντορινιών είναι το παξιμάδι, που γίνεται από κριθάρι βράζοντας μόνο το χοντρό πίτουρο. Το προσφάγι είναι παστά ορτύκια του φθινοπωρινού κυνηγιού...
Κρέας: Οι πλούσιοι προμηθεύονται παστό κρέας μια φορά το χρόνο σφάζοντας ένα παχύ μοσχάρι, του οποίου αφαιρούν τα κόκαλα και το κόβουν κομματάκια. Μετά το πασπαλίζουν με αλάτι και ξύδι και το κρεμούν στον ήλιο για 7-8 ημέρες. Έτσι το κρέας γίνεται ξερό σαν ξύλο και διατηρείται όλο το χρόνο...
Πουλιά: Μιας και το νησί παράγει κριθάρι οι κάτοικοι τρέφουν πολλά κοτόπουλα. Τα πουλιά είναι σπάνια. Παρόλα αυτά βλέπεις καμία φορά περιστέρια, κοτσύφια, πέρδικες. Κάθε φθινόπωρο οι κάτοικοι σκοτώνουν πολλά τρυγόνια και πιάνουν με τα δίχτυα τους αναρρίθμητα ορτύκια. Θα έλεγε κανείς ότι η Θεία Πρόνοια έχει φροντίσει τα αποδημητικά πουλιά να περνούν από το νησί για να χαρίσει στους φτωχούς και πεινασμένους κατοίκους μια νόστιμη λιχουδιά.
Ψάρια: Όταν περάσει η εποχή των πουλιών, η Θεία Πρόνοια τους προσφέρει ένα άλλο φαγητό, τα ψάρια, που το εκτιμούν ακόμη περισσότερο γιατί διαρκεί πολύ καιρό. Πιάνουν κάτι μικρά ψαράκια σαν σαρδέλες που τα ονομάζουν "γούπες" (προφανώς γόπες). Το ψάρεμα τους διαρκεί από τον Οκτώβριο ως τον Μάιο με τόση επιτυχία, που με τα δίχτυα τους τραβούν καμιά φορά τόσο μεγάλη ποσότητα ώστε εκατό άνθρωποι δε μπορούν να κουβαλήσουν αυτά που ψαρεύτηκαν μέσα σε μια νύχτα...».
Πηγές:
www.santorini.gr
Για το gastronomion, Κώστας Σουλιώτης - 26 Σεπτεμβρίου 2013.
Όλοι μας γνωρίζουμε σήμερα τα περίφημα τοπικά προϊόντα της Σαντορίνης όπως τη φάβα, τις ντομάτες, το κρασί κ.ά. που σαν πραγματικά διαμάντια έρχονται να προστεθούν στην συνολική εικόνα της Σαντορίνης που την καθιστούν σήμερα το πρώτο τουριστικό νησί της Ευρώπης και τέταρτο παγκοσμίως.
 |
| Στιγμιότυπο από το "Εμπόρειο Σαντορίνης," το πλέον εμπορικό σημείο του νησιού όπου γίνονταν οι συναλλαγές, το 1782 μ.Χ. |
«Παρόλο που η επιφάνεια της γης είναι κατάξερη, σαν καμμένη, απορροφά τη νύχτα και συγκρατεί τόσο καλά την υγρασία, ώστε παράγει πολύ κριθάρι σε καλή ποιότητα, άφθονα φασόλια και "αρακά" που οι Ιταλοί ονομάζουν "favetta". Μαζεύουν επίσης κεχρί, σουσάμι, κολοκύθια, αγγούρια και πεπόνια πολύ χοντρά και ζουμερά χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη να τα ποτίσουν ή να τα σκεπάσουν, όπως γίνεται στη Γαλλία...
Κατσούνια: Τα πεπόνια έχουν το χαρακτηριστικό ότι βγαίνουν από το ίδιο βλαστάρι και τον ίδιο σπόρο που βγαίνουν και τα αγγούρια, τα οποία ονομάζουν "κατζούνια". Μόλις τα αγγούρια ωριμάσουν, γίνονται ωραία και γλυκά πεπόνια. Όσα έχουν τσιμπηθεί από τα πουλιά, ούτε μεγαλώνουν ούτε ωριμάζουν. Πάντως και αυτά τα τρώγουν χωρίς αλάτι, λάδι ή ξύδι...
Παξιμάδι: Το συνηθέστερο φαγητό των Σαντορινιών είναι το παξιμάδι, που γίνεται από κριθάρι βράζοντας μόνο το χοντρό πίτουρο. Το προσφάγι είναι παστά ορτύκια του φθινοπωρινού κυνηγιού...
Κρέας: Οι πλούσιοι προμηθεύονται παστό κρέας μια φορά το χρόνο σφάζοντας ένα παχύ μοσχάρι, του οποίου αφαιρούν τα κόκαλα και το κόβουν κομματάκια. Μετά το πασπαλίζουν με αλάτι και ξύδι και το κρεμούν στον ήλιο για 7-8 ημέρες. Έτσι το κρέας γίνεται ξερό σαν ξύλο και διατηρείται όλο το χρόνο...
Πουλιά: Μιας και το νησί παράγει κριθάρι οι κάτοικοι τρέφουν πολλά κοτόπουλα. Τα πουλιά είναι σπάνια. Παρόλα αυτά βλέπεις καμία φορά περιστέρια, κοτσύφια, πέρδικες. Κάθε φθινόπωρο οι κάτοικοι σκοτώνουν πολλά τρυγόνια και πιάνουν με τα δίχτυα τους αναρρίθμητα ορτύκια. Θα έλεγε κανείς ότι η Θεία Πρόνοια έχει φροντίσει τα αποδημητικά πουλιά να περνούν από το νησί για να χαρίσει στους φτωχούς και πεινασμένους κατοίκους μια νόστιμη λιχουδιά.
Ψάρια: Όταν περάσει η εποχή των πουλιών, η Θεία Πρόνοια τους προσφέρει ένα άλλο φαγητό, τα ψάρια, που το εκτιμούν ακόμη περισσότερο γιατί διαρκεί πολύ καιρό. Πιάνουν κάτι μικρά ψαράκια σαν σαρδέλες που τα ονομάζουν "γούπες" (προφανώς γόπες). Το ψάρεμα τους διαρκεί από τον Οκτώβριο ως τον Μάιο με τόση επιτυχία, που με τα δίχτυα τους τραβούν καμιά φορά τόσο μεγάλη ποσότητα ώστε εκατό άνθρωποι δε μπορούν να κουβαλήσουν αυτά που ψαρεύτηκαν μέσα σε μια νύχτα...».
Πηγές:
www.santorini.gr
Για το gastronomion, Κώστας Σουλιώτης - 26 Σεπτεμβρίου 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου