ΣΤΡΟΓΓΑΝΟΦ

Στρογγανόφ, παραδοσιακό Ρώσικο έδεσμα αποτελούμενο
 από φιλέτο μόσχου με μανιτάρια, κρεμμύδια και ξινή
σάλτσα, συνοδεύεται με ρύζι.  

Μία από τις πιο περιπετειώδεις αναζητήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος που ερευνά την ιστορία του φαγητού είναι οι πολυσχιδείς εκδοχές που δίνουν οι ιστορικοί της γαστρονομίας στις εξειδικευμένες εκδόσεις. Μία από αυτές είναι η παραδοσιακή ρωσική συνταγή του φιλέτου Στρογγανόφ. 
Είναι το πιάτο που δημιουργήθηκε κάπου στη δεκαετία του 1890 και στην παραδοσιακή του εκδοχή σερβιριζόταν με διπλοτηγανισμένες τραγανές πατάτες, ενώ στη μοντέρνα αποτελείται από λεπτό φιλέτο μοσχαριού με μανιτάρια, κρεμμύδια και μια ξινή σάλτσα που συνοδεύεται με ρύζι ή νουντλ.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο κόμης Πάβελ Στρογγανόφ ήταν λάτρης των τεχνών, μέλος της αυτοκρατορικής ακαδημίας τεχνών και παρεπιδημούσε στην αυλή του Τσάρου Αλέξανδρου Γ'. Ηταν, ακόμα, γνωστός και για τις πολλές γκουρμέ επιλογές του. Θεωρείται αμφίβολο, όμως, αν ο ίδιος ή ο προσωπικός του σεφ ήταν ο δημιουργός του διάσημου πιάτου η συνταγή του οποίου περιλαμβάνεται σε έναν περίφημο ρωσικό οδηγό μαγειρικής του 1871. Φαίνεται, όμως, να είναι παλαιότερη, ενώ η συνταγή δεν αναφερόταν σε αγγλικούς οδηγούς μαγειρικής πριν από το 1932. Μετά, όμως, το 1940 το φιλέτο Στρογγανόφ, η ρωσική αυτή υπόθεση, έγινε εξαιρετικά διάσημο στα πιάτα των επωνύμων της Αμερικής. Βλέπετε, δεν είχε ξεκινήσει ακόμα ο ψυχρός πόλεμος. 
Μια άλλη υπόθεση, όχι μακριά από τις δύο προηγούμενες αλλά μακριά από την Αγία Πετρούπολη, δίνει το «An Α-Ζ of Food & Drink» του 2002. Λέει, ο διπλωμάτης Πάβελ Στρογγανόφ είχε, κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα, μετατεθεί στα βάθη της Σιβηρίας. Ο μάγειράς του προσπάθησε να φτιάξει μοσχάρι, αλλά λόγω των εξωτερικών θερμοκρασιών ήταν τόσο παγωμένο που δεν κοβόταν σε κανονικά κομμάτια παρά μόνο σε πολύ λεπτές φλοίδες. Κι έτσι στη μακρινή Σιβηρία γεννήθηκε το διαβόητο φιλέτο.   Ο κόμης Πάβελ Στρογγανόφ, διπλωμάτης στο επάγγελμα και αυλικός του τσάρου Αλέξανδρου Γ' ήταν ο τελευταίος διάσημος απόγονος μιας οικογένειας Ρώσων εμπόρων που εμφανίστηκαν στη ρωσική ιστορία το 1445, όταν ο Λούκα Κουζμίτς Στρογγανόφ πλήρωσε υπερβολικά λύτρα για την απελευθέρωση ενός πρίγκιπα που είχε απαχθεί από τους Τατάρους. 

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Για το gastronomion Κώστας Σουλιώτης
28 Μαΐου 2014